De tweede week
Zondag
31 augustus tot zaterdag
6 september
Eerst ga ik even... Sinco:
... Anders denken jullie dat ik hier helemaal niets doe! Dit is de tweede week van mijn lessen op de malangoschool. Deze week geef ik nog alleen scheikunde aan de bovenbouw van de Highschool. Erg leuk! Wat een happening om aan missionkids les te geven. Ze doen hun huiswerk nauwgezetter dan ik me zelfs maar kan voorstellen. Het voorbereiden kost mij meer tijd dan in Nederland, met name omdat je alles in het Engels wilt doen en je lesmateriaal ook in het Enegls moet klaarmaken. We zijn nu bezig met principes en algemene kennis van stoffen en mengsels. Dat kan je dus heel breed en praktisch maken. Uiteraard komt daar als echte kaaskop de samenstelling van melk, en de bereiding van boter en kaas bij kijken. Daarnaast is iedereen dit weekend mayonaise aan het maken als leuk voorbeeld van een emulsie.
Daarnaast ben ik een wiskundeboek aan het doornemen om enkele leerlingen te begeleiden die zich grotendeels zelfstandig voorbereiden op de universiteit. Die Amerikaanse en Engelse systemen (en woorden) zijn toch weer heel anders dan het vertrouwde Nederlandse systeem. Je moet alles weer eens grondig opnieuw doornemen. Al met al vergen deze zaken een kleine 5-6 uur per dag. Naast de voorbereiding ben ik de hele middag op school. De resterende tijd besteden we voorlopig nog aan het leren van de lokale taal "Tok Pisin" of Pidgin. Dat is toch lastiger dan we dachten. 's Avonds zijn er zaken als bidstond of we gaan bij mensen op bezoek.
Straks komt bij de lestaak Geografie aan dezelfde groep bovenbouw erbij en Science aan een lagere groep.
Al met al weten we dat we hier op onze plek zijn. Deze week zijn zendelingen begonnen met de evangelie uitleg aan stammen op het eiland naast ons - New Ireland - waarvoor zij vooraf jaren de taal en cultuur hebben bestudeerd. Nu is het dus zover. Deze mensen kunnen hun werk goed doen, o.a. omdat hier goed voor hun kinderen wordt gezorgd door allerlei mensen hier! Ik vind het heel bijzonder dat wij ook het voorrecht mogen hebben zo nauw betrokken te zijn bij werk dat eigenlijk mijn leven lang mijn hart heeft gehad.
Roelie vervolgt nu het dagfboek weer.... met week 2
Vanaf nu zal ik (Roelie) eens per week een verslagje doorgeven en daarom begin ik nu met ...
Zondag 31 augustus
Vandaag was een lekkere rustige zondag. Zoals wenselijk is! Eerst eens rustig bij een open raam gezeten. Stukje uit de Bijbel gelezen, Engels met Nederlands vergeleken; meteen een cursusje Engels dus. Moeilijke woorden in het woordenboek opgezocht. Toen het boekje van Pidgin, de locale taal eens gepakt. De inleiding gelezen en toen een blik geslagen op een paar die ik dus ooit moet kennen. Ze zeggen dat het gemakkelijk is, maar mij lijkt het knap lastig. We zullen zien. We moeten er wel serieus aan gaan werken. Terwijl ik even naar buiten keek zag ik een immens grote slak! Die had ik nog niet eerder gezien. Ik heb meteen het fototoestel gepakt en er een paar plaatjes van geschoten. Eerst mijn hand erbij, om een beetje te laten zien hoe groot hij is. Maar als je niet weer hoe groot mijn handen zijn, die zijn overigens behoorlijk groot!, heb je nog geen idee. Dus later heb ik nog een foto gemaakt met een luciferdoosje naast de slak. Ik zal proberen de foto op mijn Hyves te plaatsen. Het internet gaat hier tergend langzaam, dus daar is geen lol aan. Maar ik zal het proberen op een rustig moment.
Toen Sinco ook opgestaan was, hebben we samen ontbeten. Daarna zijn we naar de samenkomst gegaan. Er was ons gevraagd om die morgen een persoonlijk getuigenis te geven. Sinco had wat voorbereid, dus namens ons tweeën heeft hij iets over ons leven verteld. Na de dienst zouden we naar het strand maar ik was niet zo lekker, dus ben ik lekker mijn bedje ingedoken. ’s Middags niet veel bijzonders gedaan. ’s Avonds heb ik mijn moeder gebeld, gelukkig kreeg ik een goede verbinding. Met de centrale telefoon.
Maandag 1 september
Vanmorgen uitgeslapen! Tot half 7! Wat een prestatie, ik begin het weer te leren. Er begint weer een normaal ritme te komen geloof ik. (Hoop ik J) Ik ben maar begonnen met de was te doen. Aangezien het geen volautomaat is, moet ik telkens heen en weer lopen. Ik heb zelf nog geen eigen wasmachine, dus gebruik die van de buren. Het weer zat mee, het droogde goed! Lekker zonnetje (je weet wel, die koperen ploert, of is dat een lelijk woord, dan sorry!) en een stevige bries. Je kon bijna wachten tot het droog was. Toen ik de laatste stukken ophing, waren de eerste al droog! In de regentijd is dat minder hoor, hebben ze me al verteld. Dat weet ik nog wel van de tijd in Sumba.
Maar het leven is hier zoveel luxer met de hele dag elektriciteit, en zelfs de mogelijkheid om een droger in te schakelen, als je die hebt natuurlijk. Tussendoor hebben we gegeten, toen ging Sinco zijn lessen voorbereiden. Ik ben later nog naar de “markt” bij het hek gegaan. Daar heb ik verse papaja’s en bananen en tomaatjes gekocht. De tomaatje, het zijn de kleintjes die smakelijk zijn, worden niet per pond verkocht maar met een stuk of 5 tegelijk voor één prijs. Aangeboden door de plaatselijke vrouwen. Wel handig. Dit keer zat er ook iemand met zelfgemaakte sieraden, en dat mannetje dat we vorige week in Kimbe hadden ontmoet met zijn bamboewandversieringen zat er ook met een collectie van zijn waren uitgestald op een kleedje op de grond. Zien jullie trouwens dat lange woord, dat’s een goede voor “galgje”! J
Eind van de morgen kon ik al de was opvouwen en een overhemd van Sinco strijken.
De ochtend was trouwens snel om. We moeten hier vroeg lunchen, om 12 uur al, want om half 1 begint de school. Ik heb even een soepje gemaakt van wat groent, Sinco houdt ervan om een hartig hapje te hebben tussen de middag. Dit keer moest ik zelf ook op tijd klaar zijn, want om 1 uur werd ik verwacht in mijn oppasgezin. De kindertjes lagen al op bed. De moeder geeft ook les op school, dus die vertrekt altijd tegen half 1. De vader werkt op één van de kantoortjes, hij gaat om 1 uur weg. Het oudste meisje is gister 8 jaar geworden en gaat ’s middags ook naar school. De andere 3 kids, van 5,4 en 2 jaar moeten eerst slapen. Vandaag kwam de moeder al na een half uurtje thuis omdat ze het kinderfeestje voor het oudste kind verder wilde voorbereiden. Als de kinderen uit school zouden komen, gingen ze naar het strand met z’n allen. De hele klas mocht mee, 13 kinderen! Ik ben toen terug naar ons huis gegaan en heb daar een heerlijke middagdut gedaan. Mijn wekkertje gezet omdat ik nog even naar het winkeltje wilde gaan om eieren te halen en om nog eens goed te kijken wat er ook al weer allemaal verkrijgbaar is. Dat is het hoogstnoodzakelijke aan levensbehoeften, en enkele luxe extra’s. Zoals chocolade en blikjes fris b.v. Op de terugweg heb ik een babbel gemaakt in het Duits voor de verandering. Er is zoals ik al schreef één stel uit Duitsland hier. Ik zou altijd nog eens behoorlijk Duits willen spreken. Dit is mijn kans, dacht ik. Zij vond dat ik me beter op het Engels kon concentreren, maar ik zei dat dit vanzelf wel gaat met verder alleen Engelssprekenden. Ze vond het toch wel leuk om met iemand anders ineens in het Duits te kunnen babbelen. Intussen lette ze op haar spelende kindertjes. Twee kleintjes, waarvan er één erg veel aandacht vroeg. Toen ik later thuis kwam was Sinco er ook weer. Ik heb toen ons afval naar de vuilstortplaats op de hoek van het terrein gebracht en ben aan het avondeten begonnen. Het kokkerellen in een andere keuken gaat me inmiddels steeds beter af. Ik begin er zelfs een beetje schik in te krijgen, koken is zeker geen hobby van me, maar een beetje creatief wat samenstellen als ik genoeg materiaal voor handen heb, is leuk als het dan tóch moet. Sinco vond het lekker, en daar gaat het toch om? Iedereen weet dat de liefde van de man door de maag gaat. Na het eten kwam er een leerling van Sinco die boven in het Internaat woont. Zij was vandaag ziek, maar wilde toch haar huiswerk maken, dus had wat hulp nodig. Handig als je leraar beneden woont!
We hebben ons verder nog wat met de computer vermaakt. Sinco voor school en de studie Pidgin, ik mijn dagboek en Hyves bijgewerkt.
Omdat het Internet zo langzaam gaat, deed ik twee dingen tegelijk. Telkens klikte ik iets aan Hyves, en in de wachttijd ging ik dan verder met het dagboek. Dat voelt wel als behelpen hoor, maar het is even niet anders. En we moeten onze achterban natuurlijk wel een goede indruk geven van ons wel en wee hier.
Met Hyves ben ik niet veel verder gekomen. Ik ga een ander maniertje vinden om foto’s te plaatsen.
Dinsdag 2 september
Nachtelijke perikelen.
Vannacht werd ik op de normale tijd voor Nederlanders wakker, zo om een uur of twee. Ik hoorde een monotoon geruis, wat ik eerst niet thuis kon brengen. Het leek een ventilator maar het was zachter en gelijkmatiger. Het zou toch geen regen zijn? Toen hoorde ik ook gedruppel. Dus toch regen! Dat is lekker zeg, terwijl het nog geen regentijd is. Ik had me juist voorgenomen om de volgende ochtend mijn plantentuintje weer eens water te geven, maar dat zou dus niet nodig zijn. Tja, en toen moest ik naar het toilet. Ik deed het licht aan en….. naast het toilet een grote kakkerlak!!!
Iedereen die ooit in de Tropen is geweest weet met welk een grote afkeer deze beruchte beesten bejegend worden! Ja, mensen, spinnen en muizen zijn leuke beestjes in vergelijking hierbij. Springen veel vrouwen in Nederland voor die beesten op een stoel, hier zijn het de kakkerlakken die je de stuipen op het lijf jagen. Ze kunnen nog hard lopen ook. Ik liep in de richting van het beest omdat ik hem op de een of andere manier een koppie kleiner moest maken, maar dat ellendige dier nam een spurt in mijn richting. Van schrik sprong ik vol afkeer met twee voeten tegelijk van de vloer. Tot twee keer toe gebeurde dat en toen viel mijn oog op een emmer met sop die ik de vorige avond had laten staan. Met voldoende tegenwoordigheid van geest pakte ik snel de emmer en plaatste die boven het dier. Zo! Sinco mag morgen de rest doen!!
Toen ik terug naar bed ging keek ik nog eens goed om me heen voor ik het licht weer uit deed. Maar ik denk dat ik zeker een uur wakker ben gebleven uit angst dat ik besprongen zou worden. Elk kriebeltje deed me schrikken. En Sinco maar snurken! Zaterdagavond bij de barbecue hadden we allerlei sterke verhalen gehoord over kakkerlakken die ’s nachts hun slachtoffers belaagd hadden, dus dat speelde zich als een filmpje voor mijn ogen af. Ten slotte heb ik maar wat afleiding gezocht met mijn mp3-speler, en ben weer in slaap gesukkeld.
De volgende ochtend heeft Sinco het beestje vakkundig door het toilet gespoeld.
In de loop van de ochtend werd er omgeroepen dat er iemand uit de Hooglanden binnen het hek zat met mooie koopwaar. Samen met Annette ben ik eens gaan kijken. Ik had juist gezegd dat ik graag zo’n inlandse tas wilde hebben in groene kleuren. In de stad had ik iemand zien lopen met zo een. Het zijn tassen die op een bepaalde manier gemaakt worden, het lijkt op haakwerk, maar het wordt met een gewone naald gedaan. Je ziet ze in allerlei bonte kleurcombinaties en allerlei patronen. De man uit de Hooglanden had ook van die tassen bij zich en laten er nu ook twee bij zijn in de groene kleurtjes die ik in mijn gedachten had! Verder had hij allerlei gevlochten dingen bij zich, manden, onderzetters, enz. Ik heb een mandje voor mijn naaispulletjes en wat onderzetters gekocht. Zo kom ik helemaal in de sfeer van het land.
’s Middags na het oppassen ben ik de naaimachine gaan uitproberen. Hij doet het prima. Mijn eerste Papua bloes is nu in de maak. Tijdens de avondmaaltijd voelde ik me niet al te lekker, ben daarom na een douche op bed gaan liggen met de bedoeling later de vaat te doen. De vaatwasser ben ik n.l. zelf. Maar ik ben gaan slapen en heb met enkele onderbrekingen de hele nacht doorgeslapen. De volgende dag…
Woensdag 3 september
Ik voelde me nog steeds beroerd. Ik denk dat mijn lichaam een soort aanpassings ommekeer probeerde te maken na de klimaat- en tijdswisseling van de afgelopen weken. Ik was rillerig en had hoofdpijn en zo. Net of ik koorts had. Gelukkig had ik die dag geen afspraken, dus ik heb maar naar de stem van mijn lichaam geluisterd en die dag grotendeels slapend doorgebracht.
Sinco geeft nu elke dag les, en ik geloof dat het wederzijds wel bevalt, hoewel het natuurlijk ook erg wennen is. Vooral het feit dat het in het Engels gaat. Hij is ook begonnen met het Pidgin Engels te leren, ik trouwens ook. We hebben een cursus met tekst en geluid, dus met de computer kun je ook de uitspraak beluisteren zo goed en zo kwaad als dat gaat. Want ze spreken nogal snel. Het is een grappig taaltje. Je kunt veel Engelse woorden herkennen, als je het leest niet zozeer, maar wel als je luistert.
Donderdag 4 september
Vanmorgen was ik een stuk opgeknapt, dus kon weer normaal bezig zijn. Zolang het nog niet al te heet was, ben ik aan het schoonmaken geslagen, de vloeren geveegd en gedweild. Binnenkort zal ik eens een plaatselijke werkvrouw bespreken. Tegen een kleine vergoeding willen zij graag helpen, maar ik wil me eerst zelf een beetje op mijn gemak voelen, voordat ik iemand die een vreemde taal spreekt om me heen wil hebben. Maar voor het betere sopwerk lijkt het mij wel prettig.
Vandaag hadden we een bespreking met de vrouw van NTM hier, die over de huizen gaat. Wij hadden aangegeven dat we wel in het appartement hier naast willen wonen. Omdat het kleiner is trok het mij meer aan. Het appartement waar wij nu verblijven mochten we overnemen van het echtpaar dat nu in Nederland met verlof is, en als zij terugkomen zouden zij een ander appartement gaan bewonen. Waarschijnlijk hiernaast. Nu moet ik toegeven dat dit appartement er beslist mooier uitziet momenteel, maar mij leek dat andere gewoon knusser. En nu kan ik me uitleven om daar onze eigen stijl gordijntjes te gaan maken, etc. Ik denk dat ik me dan vrijer zal voelen om het me eigen te maken. Na overleg bleek dat onze Nederlandse vrienden ons het beste wilden geven! Uiteraard zijn we hun daar echt heel dankbaar voor! Het lijkt nu misschien ondankbaar om hun liefdevolle aanbieding af te slaan, maar gelukkig vinden zij het geen probleem en zullen het fijn vinden om over een poosje terug te keren in hun eigen bedoeninkje. Zo hebben we het ten minste begrepen.
We hebben een samen een kijkje in het buurhuis genomen en overlegd wat we met de spullen doen die er nu in staan. Voorlopig kunnen we er gebruik van maken; wat eigendom is van NTM kunnen we huren en wat eigendom van het internaat is, kunnen we gebruiken. Wij zullen bij stukjes en beetjes onze eigen inrichting moeten gaan regelen. A.s. zaterdag hebben we afgesproken om met een paar andere stellen naar de stad te gaan, dan willen we om te beginnen wat keukenspullen aanschaffen. Komende maandag gaan we over.
De rest van de dag zijn we met de normale bezigheden verder gegaan. D.w.z. Sinco bezig met schoolzaken en lesgeven, en ik na het oppassen, middagslaapje en in het kikkerbadje thee leuten bij de buren - buurvrouw Annette Wols. ’t Lijkt wel vakantie! Maar mijn tijd komt nog wel. Voor de avondmaaltijd waren we uitgenodigd bij het echtpaar dat eigenlijk als taak heeft nieuwelingen te begeleiden bij de oriëntatie. Zij waren enkele weken weggeweest om andere zaken te regelen. Een paar dagen geleden waren ze weer hier aangekomen. De vrouw des huizes (ook dit is een Amerikaans stel) had heerlijke pizza gemaakt. Volgens haar man is zij de beste pizzabakster, als je haar pizza’s eenmaal geproefd hebt, blief je geen Pizza meer in een Amerikaanse pizzeria. Nu, we moesten beamen, dat hij niet te veel geroemd had, het smaakte uitstekend. Het was dit keer ook een fijne kennismaking. In de nabije toekomst zullen zij ons verder met het Pidgin helpen.
Om half 9 waren we thuis, ik was alweer zo moe dat ik maar direkt op bed ben gaan liggen. Sinco ging nog wat werken.
Vrijdag 5 september
Vanmorgen ben ik achter de naaimachine gaan zitten, want mijn Papua bloes wilde ik afmaken, omdat we zaterdag naar de stad zouden gaan. Het is gelukt. ’s Avonds gingen we (ik tenminste) met drie andere stellen naar het strand. Hout mee voor een vuurtje, worstjes en kippenpootjes om op het vuurtje te braden, enz. Sinco was zo moe dat hij thuis spontaan in slaap was gevallen en thuis bleef.
Het was een prachtige zonsondergang! Alle mogelijke kleuren blauw, roze, wit, grijs, enz. vormden een fantastisch schouwspel. Als ik dat zie, denk ik: “Mijn (hemelse) Vader kan het mooiste schilderen van allemaal!”
Zaterdag 6 september
Om 8 uur hadden we afgesproken om te vertrekken. We gingen met onze Nederlandse buren en hun naaste buren, een Engels-Amerikaans stel met 4 kinderen. Een volle bak dus. Als de mensen van de basis hier, naar de stad gaan, maken ze er vaak een dagje uit van. Dus van alles ging er mee, thermoskannen koffie en toebehoren. Het gezin met kinderen nam een tas met handdoeken en droge kleren mee, want we zouden eten bij het mooie hotel-restaurant en daar kun je zo de oceaan in lopen.
Maar eerst inkopen doen. Het is nog best een eind rijden, langs een lange rechte nogal eentonige weg, als je hem voor de zoveelste keer rijdt. Natuurlijk zie je wel veel onderweg, mooie bomen, veel mensen, dorpjes, enz.
Eenmaal in de stad is het zeker niet eentonig. Wat een kleuren en gekrioel van mensen. Afgezien van wat levensmiddelen voor de komende tijd hebben wij wat huishoudelijke dingen gekocht. Zoals emmers, bezem, borden, bekers, enz. Het is wel een raar idee hoor, dat je eerst alles in Nederland uitdeelt en wegdoet, en hier moet je weer opnieuw zaken aanschaffen. Tja, je moet toch pannetjes hebben om eten te koken en borden om van te eten, daar ontkom je niet aan. Toch vind ik het gek.
Aan het einde van de ochtend, toen we al heel wat van ons lijstje verzameld hadden, gingen we met z’n allen in een restaurant - voor de kenners Liama - een hapje eten. Daar konden we heerlijk bijkomen en uitrusten, want het was knap vermoeiend in die hitte.
Gelukkig hebben veel zaken airconditioning, maar buiten moet je er toch echt aan geloven. Maar het was allemaal wel heel gezellig. ’s Middags nog de laatste inkopen gedaan en toen hebben we nog een paar uurtjes in de mooie tuin van het restaurant doorgebracht. Het is daar echt een lusthof. Er zijn afgezien van de mooie beplanting, ook kooien met dieren. Wat de planten betreft zie je vooral veel hibiscusstruiken volop in bloei, in veel verschillende kleuren, die ik in Nederland nog nooit gezien heb. In de verschillende kooien zaten prachtige gekleurde vogels, buideldiertjes en zelfs een krokodil. Tot grote spanning en vermaak van de jongens die er bij waren, drie broertjes van 8, 10 en 12 jaar. Dat jochie van 10, een echte natuur- en dierenvriend wilde ons graag de krokodil laten zien. Wij plaagden hem een beetje dat het vast nep was, dat hij van steen was en zo. Want de krokodil, die zeker wel een meter of 4 lang was, lag onbeweeglijk stil in een poeltje in een stevig hok met sterk gaas ervoor. Maar ons vriendje was heel verontwaardigd, want hij had hem een vorige keer echt zien bewegen, enz. Hij probeerde met een stok door de tralies de staart te prikken, maar zijn oudere broer, die het doodeng vond, vermaande hem en weerhield hem het te doen. Maar o, wat popelde zijn broertje, hij wilde zo graag bewijzen dat het een echte was! Toen ging Sinco samen met hem aan dat stokje duwen. Sinco gaf een por tegen de staart en ja hoor, dat werkte! In een fractie van een seconde was de ogenschijnlijk slapende krokodil van positie veranderd en met wijd opengesperde bek draaide hij naar onze kant. De jongens sprongen van angst en schrik een paar meter achteruit en trilden nog lange tijd na. Later in de auto op de terugweg zat onze jonge vriend heel stoer aan zijn oudere zus te vertellen hoe dapper “hij” de krokodil geprikt had. Vanwege de spanning had hij helemaal niet in de gaten dat eigenlijk Sinco de "dappere" held was. Hopelijk krijgt hij vannacht geen nachtmerrie.
Aan het eind van de middag na een lange rit kwamen we moe en bezweet weer thuis.
Na lekker opfrissen pannekoeken gebakken omdat we morgen na de kerkdienst een gezamenlijke brunch hebben waar iedereen iets meeneemt. Voor de (vele) kinderen zijn pannekoekjes dan natuurlijk nooit weg
Het was een mooie dag geweest... |
... terug naar begin!
